අපි පොඩි දරුවෙක් එක්ක ඉන්නකොට, එයාව හුරතල් කරද්දි, කතා කරද්දි අපිත් එයාලා වගේම පොඩි බබාලා වෙනවා නේද? 
එයා එක්ක සෙල්ලම් කරනවා, එයාට තේරෙන විදියට කතා කරනවා. ඒකෙන් අපි ඇත්තටම පොඩි බබාලා වුණා කියන එක නෙවෙයි.
ඇයි අපි එහෙම කරන්නේ? මොකද, වැඩිහිටි විදියටම හැසිරුණොත් පොඩි බබාට ඒක තේරෙන්නේ නැහැ. එයාගේ පොඩි මනසට ඒ දේවල් දරාගන්න අමාරුයි. 
ඉතින් අපි එයාලගේ මට්ටමට පහත් වෙලා, එයාලට තේරෙන විදියට හැසිරෙනවා.
මේක හරියටම අවබෝධයෙන් පිරිච්ච උතුම් මිනිස්සුන් පුහුදුන් ඉදිරියේ හුවා දක්වන හැසිරීමට සමානයි. 
ගැඹුරු අවබෝධයක්, ප්‍රඥාවක් තියෙන කෙනෙක් සාමාන්‍ය මිනිස්සු (පෘථග්ජනයන්) එක්ක කතා බහ කරනකොට, එයාලා පොඩි දරුවෙක් එක්ක වගේ හැසිරෙනවා. ඒ කියන්නේ, තමන්ගේ අවබෝධයේ තරම නොපෙන්වා, අනිත් අයට තේරෙන සරල විදියට කතා කරනවා.
ඇයි ඒ? මොකද, සාමාන්‍ය මනුස්සයාට ඒ උතුම් පුද්ගලයාගේ ගැඹුරු අවබෝධය එකවර දරාගන්න බැහැ. ඒක එයාගේ මනසට බර වැඩියි. 
ඉතින්, අපි පොඩි බබෙක්ට වගේම, හැමෝටම තේරෙන විදියට, සරලව දේවල් පහදලා දෙන එක තමයි නුවණට හුරු.